Peutertaal, I love it! Na de eerste woordjes en grappige versprekingen noteer ik de laatste tijd ook regelmatig een anekdote. Die kinderlogica, zo puur en eenvoudig, dat wil ik voor altijd onthouden. En er later een beetje om lachen, dat ook. Geniet je mee?
Ik ben een stukje fruit aan het eten. “Wat is dat mama?”, vraagt de 2,5-jarige nieuwsgierig.
“Mango. Wil je eens proeven?”
“Nee, dat is veel te oranje!”
Peuter komt van school met een tekening met de woorden: “Kijk, speciaal voor jou gemaakt mama!”
Ik smelt natuurlijk een beetje.
Even later komt oma op bezoek. Ella rent naar haar toe met dezelfde tekening. “Oma, oma, ik heb een tekening voor jou gemaakt!”
(Know your place, mother 😅)
Ella zwiert met haar toverstaf: “stover stover spats! Ik wou dat ik bloot was!”
Ik lach en vraag wat ze nog meer wenst, het allerliefste wat ze wil.
“Stover stover spats! Ik wou dat iiiiikkkk….
bloot was!”
Ok, ok, het is al goed. Kleren zijn dus écht overrated blijkbaar.
In de categorie “borstvoeding aan een peuter”:
“Mama, gaan jouw borsten ook op jouw rug groeien? Dan kan papa daar ook drinken.”
“Mama er heeft een bijtje mijn vinger gestolen!”
Ze bedoelt natuurlijk: in mijn vinger gestoken, overigens niet echt gebeurd maar in fantasiespel
“Auw mijn voet doet pijn. Nu moet ik winkelen.”
Winkelen? Ik hoop dat ze hinkelen bedoelt. Anders is er iets misgegaan in onze opvoeding.
Haha, heerlijk toch. De vorige editie van peuterpraat gemist? Die lees je hier.
