Intussen is het meer dan 18 jaar geleden dat ik voor het laatst de zaal van mijn toenmalige dansclub binnenstapte. Sindsdien ben ik niet meer in staat geweest om te sporten. Maar stiekem droom ik er natuurlijk van om ooit de draad weer op te kunnen pikken. In een nostalgische bui maakte ik een lijstje van sporten en andere buitenschoolse activiteiten die ik ooit heb uitgeprobeerd, op een serieuze of iets minder serieuze manier. Hier gaan we!
De jeugdbeweging
Toen we in de lagere school zaten, kwamen er af en toe jeugdbewegingen langs op school. Dan werd er een groots spel gedaan op de speelplaats. De bedoeling was om iedereen te laten kennismaken met de jeugdbeweging, om leden te ronselen eigenlijk, neem ik aan. Ik weet nog dat ik de dagen dat ik de leiding al van in de verte op de speelplaats zag wachten, het liefst vooruit wilde spoelen.De geforceerde spelletjes, de verplichting om allemaal mee te doen, het was écht niks voor mij.
Maar zo goed als iedereen spendeerde wel wat vrije weekenduren in een jeugdbeweging. En dus liet ik me enkele jaren later nog eens overhalen voor een kennismakingsdag bij de Scouts. Op zich was de activiteit wel tof. Ik weet nog dat we met hamers en beitels een beeldje uit een stuk hout moesten maken. En ook dat mijn nicht die beitel in haar arm kreeg. Bloederig tafereeltje. Het kwam gelukkig goed. Het lag niet aan dat ongelukje, maar gewoon aan het feit dat ik me nooit op mijn plaats heb gevoeld bij de jeugdbeweging, dat ik er toch maar niet aan begonnen ben.
Overigens vond ik op kamp gaan wel heel leuk. Dat deed ik dan gewoon met schoolvriendinnen bij andere organisaties in de vakantie.
Dansen
De eerste echte buitenschoolse activiteit waar ik me voor engageerde, was het lid worden van een dansclub. Ik was een jaar of veertien, en samen met mijn beste vriendin schreef ik me in voor lessen hiphop. We hadden niet de ambitie om steengoede dansers te worden. Het leek ons gewoon leuk, en we amuseerden ons minstens even hard met het napraten, met vrienden die kwamen kijken en met de sauna achteraf, als met de dansles zelf.
Niet lang nadat onze dansclub verhuisde, werd ik ziek en heb ik het dansen met heel veel spijt vaarwel gezegd. Intussen is de locatie veranderd naar een fitnessclub, en dit lijstje met alle basic-fit fitnessclubs vertelt me dat die er nog steeds is. Wie weet keer ik ooit nog terug, voor een snuifje nostalgie.
Hardlopen
Als tiener hield ik van rennen. Geen ultralange afstanden, maar een vijftal kilometer, dat ging me goed af. Ook met de uithoudingstesten op school (weet je nog, met die biepjes?) had ik nooit veel problemen. Ik heb een paar keer meegedaan met loopwedstrijden in de buurt, en de Ladies Run in Antwerpen vond ik ook superleuk om te doen. Soms oefende ik dus na school wel met joggen. Ik geef toe dat dat niet altijd op regelmatige basis gebeurde. Maar ik kon er wel van genieten.
Zelfverdediging
In het middelbaar hadden wij enkele leerkrachten die binnen de schoolmuren een assortiment aan naschoolse activiteiten organiseerden. Ik volgde toen een cursus zelfverdediging. Ik betwijfel of ik er nu, zoveel jaar later nog veel aan heb, maar ik herinner me één move nog wel levendig. Ik hoop dat ik hem nooit nodig heb.
Pingpong
In het vijfde middelbaar werd ik ziek, en kon ik zelfs de turnlessen op school niet meer meedoen. Hier lees je hoe dat ging. Eén naschoolse activiteit heb ik nog een keer geprobeerd, en dat was pingpong op vrijdagavond. Het was meer een soort vrij spel, waar je vrijblijvend wat kon oefenen. Het voordeel daarvan was dat ik, ook op momenten dat ik helemaal niet in staat was om te sporten, van de tijd gebruik kon maken om wat te kletsen met de vrienden die ook meededen. En ondanks dat ik in die tijd enorm veel schooldagen en lessen miste, voelde ik me zo weer een beetje een tiener.
Over georganiseerde buitenschoolse activiteiten
Mijn ouders hebben mij nooit verplicht om lid te worden van een club of sportvereniging. Niet dat het niet mocht, het moest gewoon niet als ik niet wilde. Pas op het moment dat ik daar zelf behoefte toe voelde, als veertienjarige, begon voor mij dus de kennismaking met georganiseerde buitenschoolse activiteiten. Toen genoot ik er elke week enorm van. De stress, om na school nog naar drie andere locaties te rijden, en huiswerk daarrond te moeten plannen? Die heb ik nooit gevoeld, en daar ben ik niet rouwig om. Er is niks mis met je kind te volgen in zijn eigen behoeftes. Of om te kijken naar de draagkracht van je gezin, want bij veel hobby’s komt ook veel organisatie kijken.
Voor de duidelijkheid: het is niet omdat wij als kind niet ingeschreven stonden bij een sportclub, dat we daarom als zombies voor de televisie hingen. Nee, wij speelden gewoon buiten met vriendjes uit de buurt. Elke dag verzonnen we onze eigen avonturen, net zolang tot het donker werd. En ook als tiener kregen we de vrijheid om na schooltijd met vrienden te blijven kletsen of iets af te spreken. Wat een heerlijke tijd was dat!
Was jij een bezig bijtje na de schooluren? Of hield je het liever ook rustig?
