Peutertaal, I love it! Na de eerste woordjes en grappige versprekingen noteer ik ook regelmatig een anekdote. Die kinderlogica, zo puur en eenvoudig, dat wil ik voor altijd onthouden. En er later een beetje om lachen, dat ook. Geniet je mee?
We gaan uit. Papa zegt: “doe je sandalen maar aan, we gaan vertrekken!”
Ella: “Ok, maar waar zijn mijn salades?”
Ze wil voor de honderdste keer aan mijn borst. Ik vraag haar lichtjes geïrriteerd waarom ze nu weer wil drinken. “Omdat ik zoveel van je hou”, zegt ze.
Tja, zeg daar maar eens nee tegen.
“Mama, ik wil ook een baby. Jij moet die in je buik stoppen.”
Het is mooi weer en we zitten aan tafel in de tuin. Ella zegt op haar dooie gemak: “Mama, ik ga nog een beetje eten. Ga jij maar al bloemetjes plukken. Maak maar een pakketje hè!”
Ze bedoelt een boeketje. Maar ik weet niet wat ik het grappigste vind, de verspreking of de anekdote.
Ze staat op het punt om naar buiten te gaan in haar onderbroek.
“Zeg Ella,” zeg ik, “moet jij geen broek aan doen?”
“Maar nee mama, dokters hebben toch geen broek aan!”
Euh, ok???
“Kom, we gaan snoeien op bed!”
We doen veel op ons grondbed. Maar snoeien hoort daar niet bij. Ik denk dat ze stoeien bedoelt. En ik heb geen idee waar ze dat woord vandaan heeft gehaald.
Tijdens een wandeling begint ze plots te giechelen: “Hihi, haha, kijk, die meneer staat met zijn blote billen in het park!”
Was ik blij dat het om een standbeeld ging!
Haha, gelukkig was het een standbeeld ja! :p
Echt hè 😛