Een paar maanden geleden besloot ik om na meer dan drie jaar de nachtvoedingen aan de borst af te bouwen. Eerder maakte ik al een kleine start (in deze review van de cursus van Happybabycoach lees je daarover), maar door het instappen op school werd de nood aan verwerking bij onze peuter ’s nachts weer hoog en voelde het niet meer goed om verdere stappen te ondernemen. Maar een half jaar later, was het tijd. Ik koos de zomervakantie uit als rustige periode van aanpassing en deel met jullie graag hoe het al is verlopen tot nu toe. Het eerste deel van dit dagboek over nachtvoedingen stoppen bij een kleuter lees je hier.
Eind augustus
Een tweetal weken verder zijn we nu. Na al die tijd zonder borst heb ik niet de indruk dat écht doorslapen er snel in zit. Ze maakt wel al grotere blokjes dan voordien. Meestal slaapt ze in het begin van de nacht een uur of vijf, met uitschieters tot zeven uur (en één keer negen!). Als we samen gaan slapen ’s avonds heb ik dus duidelijk meer slaap, maar als ik later naar bed ga duurt het niet lang voor de eerste onderbreking in mijn nachtrust zich alweer aandient. Op dat vlak is er dus niet zo veel verschil. Maar: tegen de ochtend wordt ons meisje nu vaker wakker, omdat ze dan minder snel kan verder slapen dan met de borst. In het begin van de nacht accepteert ze het direct als de borsten “slapen”, maar tegen de ochtend heeft ze het moeilijker en protesteert ze harder tegen mijn weigering.
Voordeel vind ik wel dat de graaiende handjes en continu van kant wisselen zijn vervangen voor knuffels. Ze plakt nu wel continu tegen mij, en rolt niet meer weg zoals vroeger. Conclusie? Nog geen droomnachten voorlopig. Wel blij dat ik de stap gezet heb.
We beginnen nu aan een nieuw schooljaar, dus ik ben benieuwd wat dat gaat brengen.
2 september
Gisterenavond lag ons meisje al om 19 uur in bed. Ze roept mij dan gedurende de avond normaal gezien verschillende keren. Niet gebeurd!
Ik had verwacht dat de schoolstart weer voor een onrustige nacht ging zorgen en dat ze mij zou wekken. Maar dat viel eigenlijk reuze mee. Ze heeft gewoeld, in haar slaap gekermd, werd een aantal keer wakker… Maar ze viel eigenlijk 8 van de 10 keer zelf weer in slaap. Met af en toe een korte aanraking ter bevestiging dat ik naast haar lag. Meer van dat please!
September – week 2
Deze week sliep ze voor het eerst eens door! Enfin, je weet wel – met onderbrekingen, maar zonder mij te komen wakker maken. Het bleef bij één keertje, maar het deed toch eens deugd, haha.
Oktober
De avonden gaan nu stukken beter dan vroeger. Ze ligt in bed rond 19 uur en de keren dat ik nog eens naar boven moet achteraf zijn nu in de minderheid. De nachten gaan beter, maar niet perfect. Soms wordt ze wakker en is handjes vasthouden genoeg. Andere keren blijft ze zeuren om de borst. Ik voel dan zelf een beetje aan wat ik doe, want de verkoudheden zijn er nu ook weer. Als ze dus wat ziekjes is, dan geef ik soms toch weer de borst. Eventjes. Dat doorslapen is toch eerder een uitzondering gebleken, trouwens.
Nu steekt er echter een ander probleem de kop op: opeens is ze elke dag voor zes uur wakker. En dan kan ze niet meer slapen, borst of niet. Ik ben dus weer moe op een andere manier. Maar ik voel me wel weer helemaal happy met ons samen slapen, omdat er minder irritatie naar elkaar toe is over het drinken ’s nachts. Dat is op zich al heel veel waard.
November
Een tweetal weken geleden werd Ella ziek, en was er zelfs sprake van een lichte uitdroging. Ze at ook niet meer goed overdag. Ik heb haar toen ’s nachts, elke keer als ze er om vroeg, toch weer de borst gegeven. Op zo’n momenten is die borstvoeding dan weer een goede ondersteuning: ze krijgt vocht en voedingsstoffen binnen, troost én antistoffen.
Maar door die periode, was de gewoonte van ’s nachts borst drinken er toch weer ingeslopen. We zaten terug vast in het patroon van ontelbare keren wakker worden en willen drinken. Het was dus even zoeken naar een moment waarop ik er weer écht genoeg van had (was niet zo moeilijk), en waarop ze relatief weinig last had van verkoudheden of andere onrusten (lastiger) om de borst opnieuw te gaan weigeren ’s nachts. De eerste pogingen resulteerden opnieuw in een gevecht waar iedereen slechtgezind van werd.
Het was ook helemaal niet meer duidelijk waar de grens lag, dat besefte ik. Opnieuw heb ik, zoals bij de eerste keer stoppen, met haar overdag gepraat. Ik heb haar gezegd dat de borsten terug zouden slapen ’s nachts, dat ze enkel ’s morgens en ’s avonds kon drinken. De eerste twee nachten gingen lastig, al accepteerde ze mijn grens wel. De derde nacht sliep ze door van 19:30 tot 05:30! Ik verwacht niet dat dit altijd zo zal gaan, dat weet ik intussen. Maar het is wel bemoedigend.
Helaas blijft het vroege uur een probleem. Het lijkt wel alsof ze telkens vroeger wakker wordt, en nu zitten we al op 05:00. Het winteruur komt er ook nog aan, dus dat wordt nog een hele uitdaging…
December
De komst van het winteruur maakte dat we regelmatig al om half vijf met de lichten aan zaten. Sommige kinderen zijn nu eenmaal vroege vogels, maar we merkten dat Ella tegen dat de school dan begon alweer klaar was voor bed. In het weekend ging ze ook telkens dutjes doen die al om tien of elf uur ’s ochtends begonnen.
Ten einde raad hebben we dan toch maar een slaapwekkertje uit de kast gevist. Die kocht ik ooit tweedehands, en nu komt het dus van pas. De wekker geeft aan wanneer het tijd is om te slapen met een slapend koetje. Als het ochtend is en er opgestaan mag worden, dan springt het lampje naar een wakker koetje. Wij gebruiken de koe nu zowel om aan te geven dat de borsten slapen, als wanneer er opgestaan wordt. Heel geleidelijk hebben we het uur van wakker worden verschoven, telkens met tien minuutjes. Zo was de eerste keer wachten niet té lang. Intussen staat de wekker op zes uur, en daar houden we het bij. Slaapt Ella toch langer, dan wordt ze niet wakker van het lichtje. Maar wordt ze al voor zes uur wakker, dan duurt het minder lang om te wachten tot ze mag opstaan. Zo blijft het haalbaar, en voorlopig luistert ze nog steeds naar het koetje.
Het is geen magisch middel om te zorgen dat ze langer slaapt, maar we duiden er wel een grens mee aan die haar vertelt wanneer het écht nog nacht is, en dat de lichten in de kamer dus uit blijven. Wel valt het me op dat de koe ook goed werkt voor het weigeren van de borsten. En wellicht wordt het stilaan ook een gewoonte. Ze vraagt bijna niet meer naar de borst ’s nachts, maar als het toch gebeurt dan is het voldoende als ik zeg dat de koe nog slaapt en de borsten dus ook. En stelselmatig merk ik dat een simpele “borstje gaat nog niet”, genoeg is. Er zijn geen discussies meer ’s nachts over die borst en dat is fijn! Wel plakt Ella nog steeds continu tegen mijn lijf ter vervanging. Maar daar kan ik mee leven.
Is ons kind gaan doorslapen met het stoppen van de nachtvoedingen? Helemaaaaal niet. Helaas! Maar toch ben ik blij dat we stap voor stap hebben afgebouwd. Ik geef haar nu de geborgenheid die ze ’s nachts zo nodig blijkt te hebben op een andere manier. Samen slapen voelt terug fijn!
PS: de nieuwere versie van het slaapwekkertje dat wij gebruiken vind je hier.
Pin tips voor nachtvoedingen stoppen bij een kleuter voor later:
