Toen we in 2019 thuis kwamen van een helse autorit vanuit Oostenrijk, beloofden we elkaar dat we nooit meer zo lang gingen rijden met ons kind op de achterbank. Drie jaar later verzamelden we toch opnieuw genoeg moed om de uitdaging aan te gaan… En gelukkig maar, want we hadden de reis van ons leven in Assèrac, op de grens tussen Bretagne en de Loire Atlantique. Een dagboekje, voor jullie om mee te kijken en voor ons om voor altijd de herinneringen te bewaren.

De autorit

Lang op voorhand begonnen we onze dochter mentaal voor te bereiden op de lange autorit die we naar de camping zouden moeten maken. Op de duur kregen we eerder schrik dat we er té veel nadruk op legden, en er iets veel te groot van maakten. Straks zou ze er niet door de rit zelf, maar door al onze waarschuwingen “dat we toch echt heel de dag gingen moeten rijden” tegenop zien. Op de dag van vertrek waren we onze straat nog niet uit of achter ons klonk de vraag al wanneer we zouden stoppen aan de beloofde speeltuin en picknickplaats. Het concept moest nog eventjes duidelijk worden. Eerst een lang stuk rijden, en dan stoppen.

Gewapend met een zak cadeautjes voor het nodige entertainment onderweg, bleek alles de 830 kilometer lang eigenlijk vlot te verlopen. We kregen niet te maken met lastige files, het gezeur bleef minimaal – zolang we K3 door de boxen lieten schallen – en ongeveer tegen dat we er bijna waren viel ons meisje eindelijk een keertje in slaap. Typisch.

Het enige heftige onderweg was een bosbrand die we voorbij reden. Het maakte me toch wel triest, al had het voor onze vakantie verder gelukkig geen gevolgen.

Ziek

Eens aangekomen, bleek het bakken te zijn in onze stacaravan. Dat wisten we natuurlijk van tevoren, want met een buitentemperatuur van 38 graden en géén airco in ons huisje was het binnen om te ontploffen. Het was inmiddels een uur of zeven en we moesten dringend eten in onze hongerige magen stoppen. Terwijl manlief de auto uitlaadde, begon ik dus in de hitte spaghetti te koken.

Tussendoor maakte ik ons bed op. En ons betekent in dit geval: dat van Ella en mij, want samen slapen doen we ook op vakantie. We schoven de kinderbedden tegen elkaar en doordat de ruimte toch al niet zo groot was, vormden de muren meteen een uitvalbeveiliging aan Ella’s kant. Het bedhekje dat we meenamen, hebben we niet gebruikt. En papa? Die kreeg de luxesuite ;-). Niet genoeg plaats met zijn drie in een kamer? Dan is hij de geluksvogel met rustige nachten, haha.

Maar dus. Wat een slecht idee om dit alles meteen na zo’n lange rit en in de hitte te doen. Het zweet liep van mijn rug, maar we konden aan tafel. Helaas voelde ik me intussen verschrikkelijk slecht. Er kwam een enorme migraine opzetten en ik moest overgeven. Ik vermoed dat een hitteslag me te pakken had. Ik moest tot mijn grote spijt achterblijven terwijl de rest van ons gezin de camping ging verkennen.

Maandag

De volgende dag voelde ik me gelukkig veel beter. Ons meisje stond te springen om naar dat mooie zwembad te gaan dat ze gisteren had gezien. Het werd vandaag opnieuw bijna veertig graden, en dus leek ons dat een fantastisch plan. Omdat we nog iets te vroeg waren, liepen we eerst nog even het strand op. Dat kon gewoon, recht vanop onze camping. Iemand was niet te houden, en dus was de eerste echte bewuste zwemervaring van onze kleuter, er eentje in een baai van de Atlantische Oceaan.

Ze kreeg er geen genoeg van, want daarna peddelde ze nog een beetje onwennig aan onze armen rond in het zwembad. Al snel zwom ze hondjesgewijs van mama naar papa en weer terug en wij blonken natuurlijk van trots. Ik trok me na een frisse duik terug op een ligbed met mijn boek, terwijl papa en Ella verder zwommen. Een half uurtje later kwamen ze melden dat ze ook van de eerste glijbanen waren gegaan. Dat had ik nooit verwacht op de eerste dag, maar het kind dat thuis alles doet om bad of douche te ontwijken, bleek op vakantie een echte waterrat.

Het vervolg lees je binnenkort!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.