Herken je het, een filmrol met duizenden foto’s op je telefoon die je eigenlijk nooit bekijkt? Of oude schoendozen vol foto’s op zolder, verstopt in een stoffig hoekje? Persoonlijk hou ik er meer van om herinneringen levendig te houden. Is het nostalgie, of gewoon een leuke manier om nog eens stil te staan bij alle mooie momenten die geweest zijn? Ik laat hieronder zien op welke manieren ik herinneringen levendig probeer te houden.
Plakboeken maken
Als tiener maakte ik graag plakboeken: naast foto’s kleefde ik festivalbandjes, tickets voor de cinema, postkaartjes of reisbrochures in grote albums. Daartussen schreef ik dan allerlei bijschriften. Of ik vrolijkte de boel op met van die typische fotostickers. Het maakte mijn herinneringen nog levendiger, en het is – ook nu nog – zo leuk om terug te zien. Nu ik mama ben, heb ik voor zo’n uitgebreide vakantieverslagen geen tijd meer. Ik ben al blij als ik af en toe een mooi digitaal fotoboek geprint krijg, eerlijk gezegd. Het was ooit mijn voornemen om elk jaar een jaaroverzicht samen te stellen. Raad eens in welk jaartal ik bleef steken? Juist ja, 2018, het jaar dat mijn eerste dochter geboren werd. Ik wil er zo graag eens werk van maken om de overige fotoboeken samen te stellen!
Fotovoorstellingen op een smart tv
Het is in ons gezin lange tijd een gewoonte geweest om op zondagavond onze grootouders uit te nodigen voor pistoletjes en gezelligheid. Niets formeels, gewoon casual rond de tafel. Na het eten namen we vaak met zijn allen plaats voor het televisiescherm (en heel wat jaren geleden was dat dan het diascherm, waar is de tijd?). Niet om televisie te kijken, maar voor een fotovoorstelling. Wanneer er iemand op vakantie was geweest, of een andere leuke herinnering te delen had, lieten we foto’s zien. Af en toe werden er ook oude homevideo’s bijgehaald, van toen wij nog klein waren. Hilariteit alom!
Dankzij de komst van Apple TV en de synchronisatie met mijn telefoon, hebben we ook heel makkelijk toegang tot onze fotobibliotheek. Onze kleuter vindt het geweldig om samen foto’s te kijken, of om de door Apple voorgestelde “terugblikken” af te spelen. En ik ben het helemaal met haar eens!
Bewaardoos met tastbare herinneringen
Dozen met herinneringen om terug vast te pakken? Die heb ik in overvloed. Brieven van vriendinnen of ex-lieven, oude dagboeken, vriendenboekjes, verjaardagskaartjes, klasfoto’s, rapporten, … Je kan het zo gek niet bedenken of het ligt wel ergens op zolder. Voor onze dochter heb ik bij het opruimen onlangs ook zo’n doos samengesteld. De kaartjes die we kregen bij haar geboorte, haar eerste kleertjes, een setje doopsuiker en een geboortekaartje… Als zij net als haar moeder graag nog eens terugkijkt naar het verleden, zal dat geen probleem zijn.
Videos monteren
Je zou het een speciale vorm van fotoboeken maken kunnen noemen. Ik hou ervan om te werken met bewegende beelden en monteer af en toe een video vol herinneringen. Mijn papa heeft toen wij kinderen waren regelmatig de videocamera gehanteerd en daardoor hebben we een heleboel mooie homevideo’s. Ik heb het altijd bijzonder gevonden om zo niet alleen een beeld, maar ook een beweging uit het verleden te kunnen zien. Hoe klonken mijn grootouders ook weer? Wat waren typische taferelen thuis, hoe gingen we als kinderen met elkaar om? De gewoonte om naast foto’s, ook regelmatig videos te maken, heb ik dan ook overgenomen van mijn vader. Af en toe voeg ik de verschillende beelden samen tot een film met mooie muziek en overgangen. Voor mijn zus en broer maakte ik ooit een montage vol beelden uit onze kindertijd. En als ode aan mijn twee overleden oma’s stelde ik een collage samen van allerlei fragmenten van een paar seconden. Het is superveel werk, maar het resultaat is altijd magisch.
Een blog starten
Haha, deze kon niet ontbreken in mijn lijstje. Na vele jaren schrijven op mijn eigen plekje internet, is dit een drukbezochte plaats voor volslagen vreemden via zoekmachines geworden. Maar ook ik klik van tijd tot tijd eens terug op mijn eigen blogartikelen. Zeker de persoonlijke dagboekjes of opinies vormen een schat aan herinneringen die soms al een beetje naar mijn achterhoofd waren verdwenen. In dezelfde categorie valt trouwens een Instagramprofiel bijhouden, want dat leest ook als een soort fotodagboek doorheen de jaren. Alleen ben je bij een social media profiel natuurlijk afhankelijk van het kanaal. Als Instagram ooit verdwijnt, zijn we met zijn allen ook onze mooie foto’s daar kwijt. Vandaar: nog steeds grote fan van bloggen hier!
Maak jij weleens een fotoboek vol tastbare herinneringen?
Ik heb dat eens op een doelenlijstje gezet om van elk jaar met het kind een fotoboek te maken maar hij wordt dit jaar drie en ben er nog niet aan begonnen :’) Samen door de foto’s en filmpjes op mijn telefoon scrollen doen we wel regelmatig.
En ja, bloggen! Ik dacht er gisteren ook nog aan hoe leuk het eigenlijk is om alles zo bij te houden en dan mijn oude dagboekjes nog eens terug te lezen.