Net als bij de zwangerschap van ons eerste kindje, hou ik dit keer ook weer negen maanden lang een dagboekje bij. Zo fijn voor mijn kinderen om later terug te lezen, en wie weet ook voor andere mama’s (in spe). Sinds het vorige dagboek zijn we alweer een dikke maand verder. Tijd voor een update!

Week 24

Onze kleine meid is ziek. Ondanks dat ze geen koorts heeft, ga ik er toch mee naar de dokter, en gelukkig maar. De dokter vermoed griep, maar omdat ze ook keelpijn heeft en er toch streptokokken de ronde gaan in de omgeving van Antwerpen, wordt er een wisser genomen van haar keel. Die vertrekt naar het labo. 

We zijn nog maar een uurtje thuis als ik opeens rode vlekjes opmerk in haar nek. Ik check ook de rest van haar lijfje en ja hoor: plots staat ze vol uitslag. Ik herken het als de typische rode bultjes van roodvonk en bel de dokter opnieuw op. Die schrijft dan toch antibiotica voor, en later die dag wordt het vermoeden bevestigt: streptokokken! We moeten drie keer per dag siroop geven en dat is weer een hele strijd. Uiteindelijk ontdek ik de nodige trucjes (lees: veel beloningen en eindeloos geduld), en al snel gaat het beter. 

Ze is net op tijd genezen om te kunnen gaan genieten van carnaval op school. OEF, daar keek ze zo enorm naar uit. De kringloopkoopjes van onlangs komen supergoed van pas, want het thema is superhelden, en wij sturen dus een fiere Mega Mindy naar school. 

Zelf zie ik ook een dokter deze week: ik ga voor een check up van moedervlekjes naar de dermatoloog. Dit plan ik jaarlijks in ter controle. Wist je dat er in België maar liefst 1 op 5 mensen huidkanker krijgt voor hun 75ste? Dat is toch echt gigantisch. Gelukkig ben ik helemaal goedgekeurd! 

Omdat Ella bijna de hele week thuis was, maar wel gewoon levendig en actief, was dit voor mij een hele zware week. Ik ben blij dat ik haar op deze leeftijd wel heel goed kan uitleggen dat mama veel moet rusten voor de baby in haar buik. Maar het blijft toch een feit dat écht rusten met een kleuter in huis, een utopie is ;-). We hebben wel geluk: oma komt (met mondmasker) een paar uurtjes mee spelen én we krijgen een schaal verse lasagne om gewoon in de oven te schuiven. Dankjewel, mama! 

helemaal klaar voor haar feestje!

Week 25

Na een dagje school, begint de krokusvakantie. Veel rust zal er dus ook nu niet inzitten! Gelukkig heeft manlief ook een weekje vakantie genomen. Leuke dingen deze week: 

  • Ella gaat supervrolijk naar het eerste verjaardagsfeestje van dit jaar, van een vriendje uit de klas. 
  • We plannen een dagje dierentuin, waarbij we een rolstoel lenen zodat ik ook nog eens mee op uitstap kan. Zo dankbaar! Ella vindt het geweldig en zit natuurlijk bijna de hele dag bij mij op schoot in de stoel. Iets zwaarder, maar wel lekker warm, zo’n kindje dicht bij mij. Ik geniet zelf ook met volle teugen, want dit soort familiemomentjes met zijn drieën heb ik echt enorm gemist sinds de start van de zwangerschap in september. 
  • Mijn nicht komt langs met de kindjes en we eten samen wafels. 
  • Ella gaat op bezoek bij mijn opa in het woonzorgcentrum terwijl wij naar de gynaecoloog gaan. Ik krijg een heerlijke foto waarbij zij op de rollator geduwd wordt. Word ik blij van!

Onze afspraak bij de gynaecoloog loopt goed. De baby wordt nu wat groter geschat dan gemiddeld, benieuwd of zich dat verder zet. Mijn placenta blijkt wel heel laag te liggen, dus er moet in het oog gehouden worden of hij nog naar boven zal verplaatsen. We gaan er van uit dat dit goed komt, maar het is wel iets wat nu een beetje in mijn hoofd speelt. Oh ja, onze zoon is een dwarsligger. Hij ligt dus niet verticaal maar lekker horizontaal in mijn buik. Vandaar dat ik waarschijnlijk af en toe een flinke druk in mijn bekken voel. En het gevoel heb dat mijn huid niet genoeg mee rekt met die buik, haha.

Ella gaat voor het eerst ergens anders logeren. Als de baby geboren wordt, zal ze worden opgevangen bij oma en opa. Dus we oefenen alvast de nacht eens. Ze vertrekt zo fier en blij, met veel goesting, met haar koffertje. Maar een uur na bedtijd krijgen we bericht dat ze heel erg overstuur is en naar huis wilt. Natuurlijk gaan we haar meteen ophalen. Mijn hart breekt, niet voor mij, maar omdat ze er zelf zo naar uit keek. Ik kruip met mijn snikkende meisje in bed en al snel valt ze in slaap. Knap van haar dat ze aangeeft hoe ze zich voelt, en van mijn ouders dat ze haar niet forceren. Ooit zal het wel lukken, maar zoals alles, wanneer zij er klaar voor is. En hoe het met de bevalling zal lopen… Ik had me geruster gevoeld als deze poging vlot was gelukt, maar we zien wel zeker? 

Week 26

De resultaten van de suikertest die werd afgenomen om te checken op zwangerschapsdiabetes, zijn gelukkig goed. Wel blijkt dat ik ijzertekort en dus lichte bloedarmoede heb. Dat kan verklaren waarom ik sukkel met enorme kortademigheid en snelle pols. Ik moet tot het einde van de zwangerschap dus ijzertabletjes bijnemen. Hopelijk gaat dit iets helpen! 

Een andere nicht is mama geworden van haar tweede kindje. We gaan op babybezoek en zijn weer verwonderd van hoe klein zo’n pasgeboren baby toch is. Extra veel zin om ons eigen exemplaartje te ontmoeten binnenkort! 

Ook nog op de planning: mijn mama is jarig en we ontmoeten de rest van het gezin voor uithaalchinees. Gezellig! Hoewel ik er altijd heel erg uitgeput van geraak, geniet ik volop van weer eens iets aan mijn herinneringenboek te kunnen toevoegen. Dat die ellendige tijd van continu misselijk zijn en overgeven maar nooit meer terugkomt! 

De krokusvakantie zit erop, en ik kijk er naar uit om terug wat meer rust te hebben overdag. Maar niet nadat onze meid de hele woonkamer heeft omgetoverd in paas- en lentethema. Ze kijkt al zo uit naar het eitjes rapen, haha.

Week 27

Begin dit jaar begonnen papa en Ella aan zwemlesjes. Of eigenlijk de voorbereiding daarop, de watergewenning. Voor het eerst voel ik me in staat om eens te gaan kijken hoe het gaat. We moeten Ella eigenlijk al vanaf les drie heel erg motiveren om terug te gaan. Ze wilt liever niet meer. Forceren doen we liever niet, maar we willen haar ook niet meteen laten opgeven. Moeilijk! Vast staat wel dat na deze reeks, er een tijdje gewacht wordt om het nog eens te proberen. Zwemmen moet wel iets leuks blijven, en geen angsten beginnen opwekken, vinden we. 

Ook nog deze week: het sneeuwt, en ik ga boodschappen doen (en een theetje drinken) met Ella en oma. 

We zouden het al bijna vergeten, maar tussen alle leuke dingen door wordt er hier in huis ook nog flink opgeruimd en met spullen geschoven. Er staat een meeting met de aannemers op de planning, en we moeten ook een vloer kiezen. Nog eventjes en het is zover! 

Week 28

De bomma van manlief komt langs, ik ga met mijn mama alvast suikerbonen kopen voor de geboortetraktaties, en er komt een vriendin op bezoek met haar dochtertje. Ze is ook zwanger van een zoontje nu, superleuk! 

Minder tof is dat Ella blijft klagen van buikpijn, en af en toe ook hoofdpijn. Vaak hangt het samen met spannende momenten of het vertrek naar school, maar ze blijft het zo vaak herhalen dat ik toch eens een afspraak maak bij de dienst gastro-enterologie in het ziekenhuis. Onze meid houdt zich weer supersterk bij de dokter (waar is de tijd dat ik haar met al mijn kracht in een houdgreep moest houden om in haar keel te kunnen laten kijken? Vreselijk. Zo opgelucht dat we daar voorbij zijn). En: er blijkt wel degelijk meer aan de hand, dus we krijgen medicatie voorgeschreven en moeten over een maand op controle. Blij dat we toch het zekere voor het onzekere hebben genomen! 

Het is mooi weer, dus na de afspraak gaan we met zijn drietjes nog een middagje langs de dierentuin. Stiekem had ik gisteren al een rolstoel gereserveerd, voor het geval dat. Lang lopen zorgt voor veel pijn, dus ik ben zo blij dat het daar zo laagdrempelig (en gratis) kan. Het wordt een zalige middag. 

Intussen ben ik in het derde trimester van de zwangerschap beland. De tijd begint nu heel snel te gaan, lijkt het wel. Ik hoop nog zo veel mogelijk van deze kleine momentjes met ons gezinnetje van drie te kunnen beleven voor alles weer een tijdje op zijn kop gezet wordt met de komst van de baby. Maar ik merk wel dat ik terug enorm snel doodmoe ben. Energie is ver te zoeken! En die buik, die zit al best vaak in de weg. Ook heb ik al een tijdje last van veel harde buiken. We zullen zien, wat de komende maanden brengen! 

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

2 Comments

  1. Leuk weer een dagboekje te lezen. Goed dat jullie met Ella toch nog naar de dokter zijn geweest voor haar buik- en hoofdpijn. Ik hoop dat je nog wat kan genieten van je laatste trimester!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.