Zwangerschapsdagboek #7: week 33 – 37

Net als bij de zwangerschap van ons eerste kindje, hou ik dit keer ook weer negen maanden lang een dagboekje bij. Zo fijn voor mijn kinderen om later terug te lezen, en wie weet ook voor andere mama’s (in spe). Sinds het vorige dagboek zijn we alweer een dikke maand verder. Tijd voor een update!

Week 33

Mijn zus is jarig dus we rijden naar de Kempen om het te vieren. Na een zalige middag worden er alvast wat spullen naar de zolder verhuisd. De opbouw kan beginnen! De papa van manlief komt de volgende dag helpen met het monteren van de kasten. Verderop in de week helpt mijn mama mij om de inhoud wat te sorteren. En zo komt er beetje bij beetje weer wat rust in ons huis.

Ook dankzij de school die na de paasvakantie weer begint, haha. We moeten met Ella wel op controle bij de dokter, en ik word verderop in de week weer nagekeken bij de gynaecoloog. Alles in orde, en dat gaan we vieren met een lekkere lunch bij ons favoriete koffiehuis. 

Het is eindelijk wat beter weer en dus kunnen we na school weer lekker de tuin in. De bloesem is ook gearriveerd, daar word ik blij van! 

Week 34

De steeds groeiende buik zit flink in de weg bij het bukken, en ik kan niet anders dan eraan toegeven. Af en toe ruim ik nog wel op, en gebruik dan maar een grijpstok die we normaal als Mooimaker benutten om zwerfafval op te ruimen, haha. Het handige aan een vijfjarige die grote zus wordt: ze begrijpt heel goed dat ik sommige dingen niet meer kan nu, en meestal is ze ook wel bereid om even te helpen. Met het uitladen van de wasmachine, bijvoorbeeld, of iets op te rapen dat ik liet vallen.

Stilaan begin ik ook de kraamkoffer voor het ziekenhuis in te pakken. Ik raadpleeg nog snel mijn eigen lijst met tips voor het inpakken van de kraamkoffer. Handig, zo een persoonlijk archief in de vorm van een blog! 

Verder hou ik me alvast bezig met het plannen van Ella’s verjaardagsfeestjes. Ze verjaart vlak bij mijn uitgerekende datum, en dus willen we alles goed uitspreiden en alvast vieren voor de baby zich aandient. Ons meisje droomt van een springkasteel, alleen is onze tuin (en het budget) niet zo heel groot. Dus moeder zoekt en mailt zich een ongeluk en jaja: missie geslaagd! Nu nog duimen voor mooi weer binnenkort… 

Week 35

Dit weekend vieren we de verjaardag van mijn papa. We krijgen wel een dubbele boeking binnen, want een van de beste vriendinnetjes van Ella geeft ook haar feestje. Gelukkig kan er wat geschoven worden en zijn oma en opa flexibel ;-). Op zaterdag kan Ella gaan feesten, en op zondag vinden de festiviteiten bij mijn ouders plaats. 

De drukte is nog niet voorbij, want maandag is een verlofdag en naar jaarlijkse traditie komen we dan bij elkaar met de uitgebreide familie van mijn man. De autorit van een uur valt me toch zwaar tegen. Ik heb enorme rugpijn van het autorijden en dat stemt me somber, want binnenkort willen we graag nog een dagje naar de Efteling. Ik ga dus op zoek naar allerlei hulpmiddelen.

Week 36

De spannendste week van mijn zwangerschap dient zich aan. Mijn ouders vertrekken op vakantie, en zij zijn het nummer één back up plan voor als de weeën beginnen. Ze wonen vlakbij en oma is degene die het vaakst op Ella past, dus op het moment suprème zullen zij haar ook opvangen. Ik heb me er op voorhand veel zorgen over gemaakt (vooral wat betreft de nachten, want ons gevoelige meisje heeft nog nooit ergens anders gelogeerd en wil dat ook niet meer na een moeilijke poging), maar gelukkig blijft onze jongen nog zitten waar hij zit. Natuurlijk hebben we nog andere lieve familie die paraat staat om te helpen, maar aan het eind van de week ben ik toch vooral opgelucht. OEF! 

We moeten vanaf nu tweewekelijks op controle bij de gynaecoloog, en daar hoort nu ook een half uurtje aan de monitor bij. De hartslag van de baby wordt zo opgevolgd, en ook het aantal contracties dat zich eventueel al laat voelen. Meer dan de harde buiken/oefenweeën die ik al wekenlang voel is er niet te zien, en de baby doet het nog steeds goed. Op deze termijn had ik bij Ella al wat ontsluiting, maar daar is nu nog niks van te merken. Onze baby wordt wel groter dan gemiddeld geschat: hij zou nu zo’n 2,8 kg wegen. Wat ik niet zo graag hoor, is dat ook broerlief in de sterrenkijker-houding ligt. Bij grote zus betekende dat een ellendige manier van weeën opvangen en uiteindelijk een zware bevalling met veel hulpmiddelen. Ik hoop dus dat nummer twee zich nog goed draait en dat alles deze keer vlotter mag verlopen. We gaan het moeten afwachten!

Week 37

Als ik precies 36 weken en één dag zwanger ben, is het zover. Het uitje naar de Efteling. We werden uitgenodigd door het werk van manlief, en dat is de enige reden dat we nog zo laat in de zwangerschap naar een pretpark gaan. Ik heb zo lang getwijfeld, nagedacht en manieren opgezocht om het zo haalbaar mogelijk te maken. We gaan ervoor, en we zien wel hoe het loopt! 

Ik heb een rolstoel gereserveerd, net zoals ik dat deed wanneer we naar de dierentuin gingen de afgelopen maanden. Het enige minpuntje was de lange wandeling van de parking naar het rolstoelgebouwtje. Oeps, dat was best al lastig. Gelukkig kan ik daarna neerploffen en ik maak er dan ook dankbaar gebruik van. Ella wil uiteraard op mijn schoot, en zo komt het dat manlief de hele dag drie personen vooruit moet duwen: ik, de bijna voldragen baby in mijn buik en onze dochter van bijna vijf. Samen wegen we zo’n 100 kilo. Hij heeft zijn workout dus wel gehad! 

Bij de dokter hebben we een bewijsje gekregen dat ik omwille van mijn zwangerschap en rug- en bekkenklachten niet te lang mag staan of lopen, dus we kunnen gebruik maken van de aparte rolstoelingangen in het park. Aanschuiven in de normale wachtrij zou nu echt niet meer lukken, dus ik ben zeer dankbaar. Natuurlijk blijft de hele dag nog erg zwaar en vermoeiend, maar het genieten staat toch écht voorop. Ik word hier zo gelukkig van, en ben achteraf heel erg blij dat we nog een laatste prachtige uitstap als gezin van drie mochten beleven. Zo dankbaar voor! 

De rest van de week verplicht mijn lichaam me om zo veel mogelijk te rusten. We vieren moederdag met een rustige dag onder ons drietjes, en verder kabbelt de week een beetje door. Een controleafspraak voor Ella in het ziekenhuis staat nog wel op de planning, en we kijken al uit naar het volgende event: Ella’s verjaardagsfeestje volgend weekend! Batterijtjes proberen opladen is dus de boodschap. 

Minder nieuws: de misselijkheid is bij momenten weer helemaal terug. Dat was bij mijn vorige zwangerschap tegen het einde ook zo, dus ik had het ergens wel verwacht (maar niet gehoopt). Tot nu toe heb ik nog niet moeten overgeven, dus hopelijk blijft dat zo. Andere kwaaltjes waar ik last van heb zijn de bekende harde buiken, buiten adem zijn, een hartslag op hol, en pijntjes overal van het gewicht op mijn buik dat ik meezeul. En oh, ik ben weer net zo dooooooodmoe als in het eerste trimester. Maar: het hoort er allemaal bij!

Op het eind van deze week is de baby voldragen, dan ben ik officieel 37 weken zwanger. Hij kan vanaf nu dus elk moment komen. Jullie zien het wel, of hier nog een verslag volgt, of meteen een aankondiging…