Toen ons eerste kindje iets minder dan een half jaar oud was, begon ik het schrijven te missen. Ik startte met elke dag enkele zinnetjes neer te pennen, bij wijze van dagboek. Vijf jaar later wil ik ook die eerste mijlpalen van ons zoontje vastleggen. Het leven zoals het is, als mama van twee!
De week voor de vakantie
Maandag, dinsdag
De laatste week voor de kerstvakantie gaat in. Waar is de tijd naartoe?
Afgelopen nacht was hels. De baby was klaarwakker om 01:00. Na anderhalf uur wiegen en wandelen sliep hij nog steeds niet – hij viel af en toe in slaap maar was meteen ook weer wakker. Ik maakte dus manlief wakker om over te nemen. Hij nam de baby mee naar beneden. Toch kon ik de slaap niet vatten, en toen ik beneden na veel gestommel ook nog de voordeur hoorde open gaan, ging ik toch maar eens kijken. Bleek dat het borstvoedingskussen tijdens het bijvullen (manlief wilde zich nuttig maken zo midden in de nacht) zowat ontploft was. De hele vloer, maar ook manlief, zat bezaaid onder piepkleine korreltjes. Ik nam de baby weer over en J poetste alles zo goed mogelijk op. Daarna wiegde hij de baby in slaap en konden we allemaal weer naar bed, zo rond een uur of vier. En toen… werd de baby gewoon om 05:00 weer wakker om aan de dag te beginnen. Oh help! Hoe ik de oudste nog klaar en op school heb gekregen en ook weer opgehaald, de baby heel de dag verzorgd heb en ook nog er in slaagde om het avondeten én pannenkoeken te maken voor het kerstontbijt op school, is me een raadsel. Maar het is gelukt, en om acht uur kropen we allemaal uitgeput ons bed in.
Woensdag
Vandaag staat dus het befaamde ontbijtje op de planning in E’s klas. Ik heb naast haar eigen pannenkoekjes, ook nog een stapeltje ingepakt voor kindjes die het misschien kunnen gebruiken. Het zou kunnen dat het niet voor elk gezin evident is om zo maar een ontbijtje mee te geven. Ik weet niet hoe het in onze school zit, en het is voor de meesten ook onzichtbaar, maar ik hoor toch dat juffen overal wel eens lege brooddoosjes zien verschijnen. Je weet nooit!
In elk geval zag de klas er heel gezellig uit, zo met die feestelijk gedekte tafel, dus ik hoop dat alle kinderen genoten hebben! Ik alleszins wel, van onze zoektocht afgelopen weekend naar een tweedehands kersttrui. En van mijn meisje te zien stralen in onze gezamenlijke vondst :-).
Kerstdagen
Hoewel ik graag bij familie vertoef, vind ik de kerstdagen sinds ik ziek ben echt enorm zwaar. En met kinderen erbij, die snel overprikkeld en oververmoeid zijn, moet ik ook nog met die twee kleine wezentjes rekening houden. Ik ben dus vooral bezig om hén te reguleren. Over een paar jaar gaat dat weer beter, neem ik me voor.
Uitstapjes
Gelukkig heeft manlief de dagen na kerst vrijaf. We plannen een paar leuke uitjes en bezigheden, want onze actieve kleuter hou je niet meer zo maar twee weken thuis ;-).
Huis van Kina: de tuin
We trekken als eerste richting Gent, naar een deeltje van het museum Huis van Kina: de tuin. Online zag ik hele leuke foto’s, maar ter plaatse blijken sommige dingen intussen niet meer zo actueel. Het grootste deel van de opzet gaat nu over spinnen, en laat onze meid daar nu echt de kriebels van krijgen. Wij vinden het zelf wel tof om de vele soorten vogelspinnen in real life te kunnen bewonderen, maar ons meisje loopt er snel voorbij. En ook verderop in het museum is dat het geval. De cafetaria kan haar dan wel weer helemaal bekoren, met een leuke kleurplaat en een ijsje, haha. Binnenkort gaan we eens langs de andere locatie, misschien heeft dat meer succes. Ik was wel heel blij om een gezellig hoekje te vinden om de baby te voeden.
Omdat we nu toch in Gent zijn, besluiten we even langs de kerstmarkt te gaan. Eerst is het zoeken geblazen naar een parkeerplekje. Niet simpel, maar het lukt. De kerstmarkt is helaas zo druk dat we amper kunnen stilstaan aan een kraampje. Onze baby heeft het intussen ook gehad, en is oververmoeid en ongelukkig van het vele wisselen tussen auto en buggy. Na een wandelingetje tussen de massa besluiten we dus huiswaarts te keren en daar een frietje te eten, in plaats van op elkaar gepropt. Net als we de parkeergarage uitrijden, moet de kleuter naar het toilet. Dus ik stap met haar een studentencafé binnen. Ik voel me niet veel ouder dan de jeugd die hier bij elkaar zit te genieten van een pintje, maar ik besef achteraf dat ik in hun ogen met mijn zesendertig jaar en dochter aan de hand, waarschijnlijk al een oude mevrouw ben :-).
Logeerpartij
De volgende dag moet ik bekomen van de uitstap. We vragen dus een vriendinnetje op bezoek en de meisjes amuseren zich kostelijk. ’s Avonds is het tijd voor een nieuwe mijlpaal. Na de mislukte oefenpoging vorige keer, wil E graag nog eens proberen logeren bij oma en opa. Zo gezegd, zo gedaan. Ze vindt het enorm spannend, maar we krijgen deze keer geen telefoontje. De volgende ochtend halen we een blije meid op van een vermoeide oma, want net zoals wij heeft die ons meisje de nabijheid gegeven die ze ’s nachts nodig heeft. Oma sliep dus met haar in een bed, of beter gezegd: lag wakker, haha. Ik ben mijn ouders heel dankbaar om mee te gaan in E’s tempo. Daardoor is het gelukt, en ik ben zo blij voor mijn meisje, want ze was vorige keer zo teleurgesteld in zichzelf.
Fun fact: deze mama lag ook wakker ’s nachts, hihi. Het was even wennen, met een bedgenoot minder, en niet wetende of de nacht goed gestart was ginds. Maar ik denk dat het volgende keer al een stuk beter zal gaan ;-).
Verderop in de week brachten we een bezoekje aan vrienden, en gingen we na de zwemles langs de schaatsbaan. Dat wilde E al lang eens uitproberen!
Een nieuw jaar
En toen… was het tijd voor de afsluiting van het jaar. Eerst vierden we mijn verjaardag met wafels en apfelstrüdel. Daarna gingen we spontaan eten bij mijn nicht en haar gezin. Om acht uur keerden we huiswaarts, gingen de kinderen slapen en niet lang daarna volgde ik. Opblijven tot twaalf uur, dat doe ik wel weer als mijn eigen zombiemodus wat minder is!
Met de start van het nieuwe jaar begon manlief ook opnieuw te werken. De dagen die volgden waren dus erg pittig voor mij. Maar kijk, we hebben het weer allemaal overleefd. Ik ga mijn meisje missen, nu ze terug naar school gaat, maar ik ga ook genieten van een béétje extra rust. Nadat ik dit dagboekje online plaats, dan toch :-). Dat doe ik met zich op een baby die leerde zitten! Zo wordt het moederen weer een tikkeltje makkelijker.
Ik kijk vooruit naar alweer een bijzonder jaar. Het jaar waarin ons zoontje zal leren stappen, praten en wie weet wat nog meer. Waarin onze dochter naar het eerste leerjaar gaat, leert lezen en schrijven. En misschien ook wel zwemmen, en fietsen zonder zijwieltjes. Maar bovenal, een jaar waarin ze opnieuw helemaal zichzelf mogen zijn, waar prestaties niet het belangrijkste zijn en waarin we van hen houden zoals ze zijn!
Mag ik jou ook een ontzettend mooi 2024 wensen? Gelukkig nieuwjaar, iedereen!
Fijn nieuw jaar voor jullie, Sofie! Wat mooi het logeren deze keer wel goed ging, stapje per stapje! 🙂
Hier een zoon die zelf regelmatig zegt “als ik groot ben, ga ik alleen slapen hé mama?” maar er voorlopig nog niet aan denkt om alleen in zijn bed te liggen, haha.
Opblijven tot middernacht om het nieuwe jaar in te luiden is overrated. Er gaat niets boven wat extra slaap proberen pakken!
Voor jullie ook een gelukkig nieuwjaar! Zo lief dat hij dat zegt, hier soms ook maar die leeftijd schuift altijd op, haha. Maar leuk dat ze die nabijheid dan krijgen hé, als het ook werkt voor jullie zo, alleen maar fijn!