Ik plof op de zetel met een kop warme thee. Je ligt lekker in de buggy dicht bij mij, en toch heb ik mijn handen vrij. Straks slaap je weer in mijn armen. En ik geniet van allebei. Ik kan het niet geloven, ik ben nu één jaar mama van twee.
Ik bedenk dat ik echt iets zou willen schrijven over het afgelopen jaar. Je cadeau moet nog worden ingepakt. En moet ik deze keer ook geen zelfgemaakte verjaardagskroon voorzien, en nog snel een kaart knutselen met je favoriete figuurtjes van tv? Want dat heb ik voor jouw grote zus ook gedaan, toen ze één werd. Mijn lieve tweede, ik wil je graag hetzelfde geven als mijn eerste.
Maar alles gelijk, dat kan natuurlijk niet. Jij maakte van mij geen mama, want dat was ik al. Jij maakte mij wél mama van twee. En dat is weer iets helemaal anders.
Jij zal me nooit helemaal voor jou alleen hebben. Je zal wel voor altijd mijn kleinste baby zijn, degene die ons gezin compleet maakt, en mijn mooie, lieve, prachtige zoon. Ik geniet er zo van om jou te ontdekken, en de wereld weer helemaal opnieuw.
Jullie zijn niet hetzelfde, dat is al duidelijk te merken. En ik ben dat ook niet meer.
Ik kan je niet helemaal hetzelfde geven. En toch geef ik je alles wat ik heb.
Ik hou van jou, zoveel van jou.
Mama
