Vandaag ben ik veertien jaar aan het bloggen. Indertijd begon ik gelijktijdig met enkele lotgenoten, en probeerden we allemaal wat meer awareness over onze onzichtbare ziekte te creëren. Mijn allereerste blogbericht lees je hier.
Door de jaren heen groeide mijn online dagboek mee, en ging het van updates over behandelingen, over het schrijven van columns, naar ervaringen delen met groener gaan leven en later ook hoe mijn leven met een gezin er uit ziet.
Ik kreeg via mijn blog de kans om samen te werken met allerlei bedrijven, mocht verschillende ecologische producten testen en wissel intussen de persoonlijke schrijfsels af met betaalde content. Wij zijn een eenverdienersgezin en ik heb geen vervangingsinkomen, dus ik maakte de keuze om die twee te combineren. Wat was ik trots, die eerste keer dat ik mijn dochter een mooi stuk houten speelgoed kon geven dat ik helemaal alleen verworven had. Of dat ik het hele gezin kon trakteren op een weekendje weg met Natuurhuisje, omdat ik er mijn ervaringen over moest schrijven achteraf. Zo veel tijd later verdien ik een klein bedrag per jaar, dat ik inzet voor de kosten aan mijn website, en verder spaar voor later.
Lange tijd waren mijn blog en de online contacten die er uit voortvloeiden, mijn venster op de buitenwereld. Ik ben dankbaar dat ik nu niet alleen maar schrijf over vastzitten achter de geraniums, maar ook over leuke uitstapjes, ouderschapsperikelen en de meest gewone en toch bijzondere dingen.
Tussen dromen en leven, veertien jaar later: nog steeds dromend, maar zeker ook wel levend. Ergens zwevend tussenin… 🫶🏼
Sofie
Lees ook:
Leven van één inkomen: onze maandelijkse uitgaven van afgelopen jaar
Dilemma: deel ik foto’s van mijn kind op social media?
