Over mij

Hoi!

Mijn naam is Sofie, dertigplusser, heel gelukkig getrouwd en mama. 

Ik ben een lachebek, soms zeer prettig gestoord, en ik hou van mensen, dieren, natuur, reizen, wandelen, dansen en schrijven. Omwille van mijn gezondheid ben ik aan huis gebonden en dat maakt van mij nu niet meer alleen een chronisch zieke, maar ook een fulltime thuisblijfmama. 

Niet evident, maar het zit gelukkig in mijn karakter om overal het beste van te maken. Ik hou van een positieve twist, maar soms zijn de dingen ook gewoon zoals ze zijn, en dat hoeft niet verbloemd te worden. Voor mij liever geen geforceerd perfect plaatje, maar het leven zoals het is, met ups en downs. 

Over mijn gezin 

De liefde van mijn leven vond ik al heel wat jaren geleden. Geen 7 year itch voor ons, want net op dat moment stapten we overtuigd in het huwelijksbootje. En als kers op de taart mogen we onszelf nu ook nog mama en papa noemen. In 2018 werd onze eerste dochter geboren. 

Over mijn gezondheid 

De job die ik 24/7 uitvoer is vechten tegen mijn eigen lichaam, of beter gezegd, tegen de ziekte die in mijn lijf huist. Sinds mijn zestiende ben ik het meest van de tijd aan huis gebonden. Ook thuis kan ik niet de dingen doen die ik graag zou willen. Mijn inspanningscapaciteit is zeer beperkt, en rusten maakt me niet beter. Niet rusten en vooral, een inspanning doen, hoe klein ook, maakt me wel sowieso zieker. Ik ben niet moe. Althans, dat is niet waarom ik zo ziek en beperkt ben, ook al denken mensen dit om één of andere reden altijd meteen. Als ik een gradatie van vermoeidheid heb, is het wel complete uitputting en krachteloosheid. Ik heb altijd pijn, ben duizelig, heb hartklachten, neurologische problemen, immuunstoornissen. Meer over mijn dagelijkse symptomen lees je hier: ‘Hoezo, alleen maar moe?’. Bij het schrijven van deze post had ik nog niet de diagnose Late Stage Lyme. Maar mijn symptomen zijn nog dezelfde.

Als je meer wil weten over hoe ik ziek werd en wat er sinds dan is gebeurd, lees dan: Mijn verhaal.

De ziekte van Lyme is bij mij veel te laat ontdekt. Ik heb een tekenbeet gehad, maar uit onwetendheid is hier geen gevolg aan gegeven.

Een paar jaar nadien begon ik steeds meer klachten te krijgen, tot ik zo ziek was dat ik letterlijk niets anders kon dan in bed liggen. Bijna tien jaar nadat ik ziek werd, en na een foute diagnose, is de echte oorzaak van mijn problemen gevonden: de Borrelia-bacterie, overgedragen door die teek toen. Door al deze verloren tijd is het de vraag of ik ooit zal genezen. Na het volgen van erg zware en extreem dure (niet terugbetaalde) behandelingen ben ik in elk geval in die mate vooruit gegaan dat ik het heb aangedurfd om zwanger te worden. En daarvoor ben ik oneindig dankbaar. 

Over mijn blog

Het leven als chronisch zieke is naast fysiek erg zwaar, ook mentaal niet te onderschatten. Onbegrip, frustratie, kwetsende opmerkingen en eenzaamheid zijn alomtegenwoordig. Voor mij begon bloggen dus in 2010 als uitlaatklep, om anderen meer inzicht te geven en zo hopelijk ook meer begrip te creëren. 

Mijn blog is erg persoonlijk, en groeit met mij mee. Als vanzelf kwamen er doorheen de jaren steeds meer onderwerpen bij. Ik kreeg interesse voor een zo natuurlijk mogelijke, duurzame levensstijl, en had geluk met een al even enthousiaste huisgenoot. Ons groene, bewuste lijntje trekken we nu ook door in het ouderschap. 

We zijn bij ons thuis verre van perfect, maar altijd zoekend naar kleine, bewuste stapjes die we kunnen zetten. En ik doe niets liever dan daarover schrijven. 

Veel leesplezier!

Liefs,

Sofie

Ps: je kan mij ook volgen via Instagram, Facebook of Twitter! Ik vind het supertof om zo in contact te komen met andere bloggers en lezers!
 
 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

7 Comments

  1. Hey Sofie, ik kwam op jouw site doordat ik ook bij de helpdesk van WP belande met een probleem met de menu balk. Net even je verhaal gelezen. Heftig! Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk het moet zijn met zo’n ziekte te leven. Knap dat je positief blijft. En hierbij mijn aanmoediging om vooral door te gaan. Er zijn veel mensen (waaronder ik ook) die veel kunnen leren van dit soort verhalen: kleine stapjes, kleine successen vieren, naar je lichaam luisteren, niet te veel willen doen op 1 dag etc etc. 🙂 Groetjes uit Portugal,
    Stephanie

    1. Hoi Stephanie!
      Je blog voelt erg vertrouwd voor mij, haha, daar heeft het thema alvast veel mee te maken ;-).
      Dankjewel voor de mooie woorden, en de aanmoediging. Het is niet altijd makkelijk om met mijn beperkingen te blijven bloggen naast al de rest. Maar kijk, zo’n reacties, dat is dan weer goud waard hé. En goed dat je me eraan herinnert dat ik ook niet te veel moet willen op één dag, want daar ben ik ook soms schuldig aan hoor.
      Liefs!
      Sofie

  2. Na een tekenbeet is gelukkig bij mij later maar nog op tijd de juiste diagnose gesteld.
    Met medicatie ben ik weer volledig gezond verklaard.

    Ik wens jou veel sterkte met het ziek zijn.

    Bemoedigende groet,

  3. Heel herkenbaar je lijst met opmerkingen die mensen wel eens geven. Word er verdrietig van… Ik heb zelf reuma en ben sinds anderhalf jaar ook bezig met voeding en supplementen. Wij eten al 20 jaar biologisch maar ik had gelezen dat koemelk en tarwe veel invloed hebben op je darmen (en daarmee op je hele lijf) dus verdiep mij daar nu in. Zowel mijn huisarts als de bedrijfsarts vinden het maar onzin. Ze hebben liever dat ik mij vol ontstekingsremmende pillen stop. Ik werk nog fulltime maar weet niet hoe lang ik dat nog vol hou. Juist vanwege die opmerkingen van mensen blijf ik maar doorploeteren.

    1. Dag Sofie en Sylvia,

      Jullie verhaal is zeer herkenbaar. Ik werk al 20 jaar niet meer voltijds, en de laatste jaren zelfs maar 50% meer, door een chronische ziekte (Bechterew, verwant met reuma). Ook ik heb altijd pijn en ben altijd moe, maar ik lach zeer graag! En dat laatste zorgt ervoor dat mijn collega’s niet snappen wat ik doormaak. Ik heb ook al veel onbegrip en zelfs ronduit denigrerende opmerkingen gekregen, zowel van collega’s als van dokters (en meestal zijn dat dan specialisten, da’s om gek van te worden, toch?). Ook in mijn geval moet ik soms vechten om niet één of ander extra geneesmiddel te moeten nemen, dat dan weer bijwerkingen heeft waarvoor ze dan weer andere pillen voorschrijven…
      Een dokter die naast klassieke geneeskunde ook met alternatieven werkt (en daardoor door veel ‘klassieke’ niet au serieux wordt genomen), heeft mij jaren geleden al doorgegeven dat ik tarwe beter vermijd. Toen waren alternatieven nog zeer moeilijk te vinden, maar nu is spelt zowat standaard aanwezig in bakkerijen en zeker biologische supermarkten bieden een heel gamma aan. Het aantal opstoten van mijn ziekte (ontstekingen) is daarmee wel serieus verminderd. Het helpt dus echt. Ook koemelk en suiker moet ik laten staan, en ook hier merk ik het verschil als ik toch te veel zondig. Ik eet schapenkaas als alternatief (smaakt verrassend gelijkaardig) en soja. Qua suikervervanger stelde de dokter mij tagatesse voor, maar daar is de osteopaat minder gelukkig mee, daar zitten namelijk ook lactose elementen in. Stevia blijkt beter te zijn.
      Het is soms zoeken, zeker bij een uitje of op reis, maar het helpt mij wel echt.
      Succes allebei!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.